Mając na koncie obejrzanych choćby kilka dram, od razu można zauważyć pewne elementy, które pojawiają się niemal w każdym serialu, krążąc jak motyw sokoła w klasycznych nowelach. Mając na koncie tych dram kilkanaście, można już wysnuć pewne teorie, jakie wątki powinien zawierać serial, by stać się popularnym. Ja z kolei, obejrzawszy już dwadzieścia-kilka tytułów, postanowiłam się pokusić o skompilowanie gotowej recepty na dramę idealną!
- ona: aegyo-kopciuszek
Jakkolwiek głęboko nasza bohaterka starałaby się to ukryć – w głębi duszy jest uroczą, delikatną istotą o gołębim sercu. Może i łazi ubrana jak facet i przetrzepuje paszcze okolicznym łobuzom, ale i tak posiada kilka ujmujących cech, którym nie sposób się oprzeć.
Podobno urody jest przeciętnej, ale albo ja mam coś nie tegest z gustem, albo telewizja wypięknia, ale niemal zawsze aktorki odgrywające główne role są prześliczne i nawet w workowatych, obszarpanych ciuchach wyglądają zjawiskowo.
No i jak na Kopciuszka przystało – ma większe lub mniejsze kłopoty finansowe, które zmuszają ją do podjęcia oryginalnych rozwiązań.
No i najważniejsze, ich doświadczenie w związkach niemal w 90% przypadków równa się zeru. Tak było choćby w: Mary stayed out all night, Hong Gil Dong, Secret Garden, Capital Scandal, You’re beautiful, Coffee Prince, 1% of Anything, Coffee House, Bad Guy, Boys Over Flowers, City Hunter, Goong i w wielu innych.Ewentualnie główna panienka zakończyła właśnie w burzliwy sposób swój pierwszy romans i w niedługim czasie zostanie pocieszona przez innego przystojnego pana, jak choćby w: Flower Boy Ramyun Shop, Personal Taste czy The Exhibition of Fireworks.
- on: opcja 1: lodowy książę
Zimny on jak lód, a spojrzenie jego pięknych oczu mrozi bardziej niż obecna pogoda. Jest wyniosły, opanowany i pewny siebie. Zwykle bawi się kobietami, niewoląc je swoją urodą, a potem porzucając bez najmniejszych wyrzutów sumienia. Ewentualnie lodowy książę może być ponad takimi przyziemnymi sprawami, jak kobiety. Aż do chwili, gdy jego drogę przetnie nasz niepozorny aegyo-kopciuszek. Przykłady? A proszę bardzo: Secret garden, Bad Guy, City Hunter, You’re beautiful, Goong, Magic, Coffee House, Mary stayed out all night itp.
opcja 2: namiętny narwaniec
Nie ważne ile ma lat, wciąż zachowuje się jak rozpieszczony dzieciak. Wrzeszczy i tupie, gdy coś idzie nie po jego myśli i lepiej nie wchodzić mu w drogę, gdy ma zły nastrój. Zwykle pomiata ludźmi i przekonany jest o swojej wspaniałości. Nim uświadomi sobie, że zakochał się po uszy w zupełnie nie pasującym do niego aegyo-kopciuszku, nie raz omal nie trafi go atak apopleksji podczas spotkań z lubą. Dziewczyna za każdym razem wytknie mu błędy, wyśmieje słabości a podczas wybuchu furii, będzie krzyczeć głośniej niż on. Któż był taki nerwowy? … Lee Jae-In (Kang Dong Won) z 1% of Anything, Cha Chi-Soo (Jung Il-woo) z Flower Boy Ramyun Shop, Cha Ji Heon (Ji Sung) z Protect the Boss, Lee Young-jae (Rain) z Full House no i oczywiście Gu Jun Pyo (Lee Min Ho) z Boys Over Flowers. - Co jest wspólnego dla obu tych typów? Niezmienny i niezaprzeczalny fakt, że główny bohater (jego rywal z resztą też) jest nieprzyzwoicie przystojny/piękny (niby różne są gusta i każdemu podoba się co innego, ale jeśli ktoś lubi skośnookich panów, ciężko będzie mu zaprzeczyć). Bohaterki zwykłe co prawda twierdzić, że ich późniejszych lover nie był w ich typie, ale to chyba stwierdzenia tylko dla przekory, by choć co nie co spuścić powietrze z rozdmuchanego do granic ego ich partnerów. No bo bez kitu, jak można twierdzić, że Lee Min Ho nie był w czyimś guście?! Jak się coś nie podoba, to oddawać! 😛 (tak na marginesie mam tu na myśli Park Min Young, odtwórczynię głównej roli żeńskiej w City Hunterze, która to jeszcze do niedawna była partnerką Min Ho w prawdziwym życiu. Rozstali się niecały miesiąc temu)
-
Inną wspólną cechą jest obrzydliwe bogactwo. Wyłączając oczywiście dramy historyczne, niemal każdy główny bohater dramy jest albo synem jakiegoś koreańskiego potentata, albo synem szefa wielkiej korporacji, albo następcą tronu, albo celebrytą. Zaledwie kilka udałoby się zliczyć seriali osadzonych we współczesnych realiach, gdzie facet borykać by się musiał z kłopotami finansowymi (i ile się nie mylę, z tego co widziałam, to było to tylko Mary stayed out all night i Magic).
Wszyscy panowie posiadają też organiczną niemoc w zakresie wyrażania uczuć, co nieodmiennie pakuje ich w coraz większe sercowe kłopoty. Bajer, owszem, niektórzy posiadają całkiem niezły, ale gdy przychodzi wyłuścić ukochanej, co naprawdę wobec niej czują, nieporadni są jak dzieci z podstawówki.
I co ciekawe, większość serialowych panów to straszni pedanci! - ten trzeci
przystojny, bogaty (najczęściej; czasem może i nie był obrzydliwie bogaty, ale na pewno jakoś radzi sobie w życiu), przemiły, przesympatyczny, w przeciwieństwie do swojego rywala, umie się wysłowić w każdej sytuacji, dba o wybrankę swojego serca i generalnie posiada wszystkie kwalifikacje, by stać się partnerem doskonałym. No i też zawsze biedak zostaje na lodzie… Jaki z tego morał? Olać te wszystkie głupie, serialowe baby – ja was pocieszę! 😀 - ta trzecia
Są dwie opcje: albo ta trzecia to przyjaciółka głównej bohaterki, która nieszczęśliwie zakochała się w tym samym facecie, ale stara się zwalczyć to uczucie, czuje się winna i generalnie jest elementem nadającym dramatyzmu i złożoności całej fabuły, albo… i to ma miejsce w 90% przypadków, ta trzecia (nierzadko też niegdysiejsza przyjaciółka aegyo-kopciuszka) to wredny babiszon – piękny jak poranna zorza, szykowny i elegancki, ale pozbawiony morali i bezwzględnie dążący do osiągnięcia swojego celu (czyt. zdobycia głównego bohatera). Na koniec dochodzi jednak do rozumu, wspaniałomyślnie pozwala facetowi odjeść i odnajduje swoją drogę zen.
- rodzina
No cóż. W koreańskich serialach rodzice głównych bohaterów padają jak muchy i na palcach jednej ręki zliczyć rodziny, w których oboje rodziców nadal żyją. A jak już jakiemuś uda się przetrwać falę zachorowań na raka, katastrof lotniczo-samochodowych, to zwykle tylko snują się po ekranie marudząc i zmuszając swoją pociechę do mariażu, na który ich dziecko zupełnie nie ma ochoty. Specjalistkami w tej materii są zołzowate matki bogatego boya, które szybciej odgryzą sobie publicznie tipsa, niż pozwolą, by ich cenny syneczek umawiał się z jakąś dziewuchą z plebsu.
- Scen pod prysznicem. Nasz przystojny bohater (ewentualnie drugi, co do ważności, bohater) bierze dłuuuuugi i ciepły prysznic. Kropelki spływają po jego nagim torsie/plecach, a on dłuuuugo trzyma głowę pod strumieniem wody i myśli o czymś z poważną miną. Jakoś się nie dziwię, dlaczego tak często można oglądać taką scenę. Kochani scenarzyści – byle tak dalej! 😀
Znów Lee Min Ho. Jakoś dużo go dzisiaj, w tym wpisie (City Hunter)]
- Wall-kiss czyli ścianocałunek. Niestety – wybuchy spontanicznej namiętności to nie jest domena azjatyckich produkcji (przynajmniej serialowych). Ileż to razy człowiek ogląda sobie dramę, czeka i czeka na połączenie kochanków, odcinki lecą, kolejne godziny odchodzą w niebyt, aż tu wreszcie, jest! On pochyla się nad nią powolutku, ona zamyka oczy i wreszcie ich usta łączą się w… Eeee… Czy aby na pewno łączą? Owszem, usta są. Ale w większości seriali upragniony pierwszy pocałunek ma w sobie mniej więcej tyle namiętności, co przytknięcie do siebie dwóch kartek papieru. Praktyka wygląda tak, że nasz bohater dociska swoje usta do ust wybranki na bezdechu, za punkt honoru przyjmując sobie, by nie drgnął mu przy tym ani jeden mięsień na twarzy. Wytrzymuje tak chwilę, po czym odsuwa się. I już, drodzy państwo. Dziewczęta mdleją, faceci szaleją, starsi ludzie kręcą głowami nad bezeceństwami, które pokazuje się teraz w telewizji. No cóż…
[książkowy wall-kiss w wykonaniu Lee Min Ho (ja nie wiem, czemu on się dziś tak często przewija, w koreańskich serialach grają naprawdę też inni faceci!) i Koo Hye Sun w Boys Over Flowers]
W świecie seriali, gdzie seks w większości nie istnieje, pocałunek nie może być zbyt zmysłowy, by nie implikować ciągu dalszego. Do tego zwykło się wysnuwać różne fantastyczne teorie, jeśli odgrywającym główne role bohaterom pocałunek wyjdzie jakoś podejrzanie realistycznie. Zdarzają się jednak chlubne wyjątki: Gong Yoo w Coffee Prince się nie obijał na planie (w tym serialu, tak na marginesie, sugestia łóżkowa była bardziej niż czytelna! @_@), tak samo jak Lee Jun Ki w Time of Dog and Wolf i Joo Ji Hoon w Goong.
- Odkręcona woda w kranie (zwłaszcza w publicznej toalecie) w jakiś szczególny sposób wpływa na przebieg procesów myślowych – a już szczególnie tych smutnych i melancholijnych, związanych najczęściej z nieszczęśliwą miłością. Czy jest choć jedna drama w której nie ma sceny, gdy któryś z bohaterów nie patrzy nieobecnym wzrokiem w lustro, a woda z kranu siura strumieniem? Czy tylko ja wrzeszczę wtedy do monitora, by gościu/dziewczyna poszanował/a przyrodę i zakręcił/a wreszcie ten kurek?
- Ciągnięcie głównej bohaterki przez któregoś z głównych panów. Tego jestem w 100% pewna. Nie ma, ale to naprawdę nie ma serialu, w której główny bohater nie wyciągnąłby skądś swojej lubej/przyszłej lubej, łapiąc ją za nadgarstek i wlekąc za sobą, nie bacząc na jej sprzeciwy. Zwykle powodowane jest to zazdrością, gdy przyłapał kobietę na spotkaniu z innym panem. Jest to w jakiś sposób męskie i ekscytujące, ale jakoś tak trąca dla mnie neandertalską jaskinią… Czy wychodzi na to, że Koreanki lubią, gdy się nimi tak pomiata?
- Branie „na barana” (tak zwany piggyback ride), czy właściwie noszenie na plecach głównej bohaterki przez jej przyszłego ukochanego. Podobna scena motywowana jest zazwyczaj jednym z dwóch przypadków: panienka przeholuje z alkoholem i nie jest w stanie przemieszczać się o własnych siłach lub (nieco rzadziej) wywróci się/stąpnie nieostrożnie/czort wie co jeszcze i nadweręży sobie nogę i nasz bohater rycersko postanawia zanieść ją do domu/szpitala. Gdy ten akt pierwszych cielesnych kontaktów się dokonuje, zazwyczaj oboje jeszcze nie wiedzą, że w niedługim czasie zapragną być sobie jeszcze bardziej bliscy. Żadna szanująca się drama nie może pominąć takiej sceny w swoim scenariuszu! Poniżej tylko skromna próbka:
[Biedny Jang Geun Suk. Mimo wagi zbliżonej do noszonej przez niego dziewczyny, poradził sobie dzielnie. Jak mężczyzna! 😀 (kadr z Mary stayed out all night)]
[no ba, Min Ho miało by zabraknąć? Chłopak gorszy nie jest i niósł swoją współlokatorkę jak prawdziwy facet! 😀 (Personal Taste)]
[tym razem Min Ho się zagapił i jego lubą sprzątnął mu sprzed nosa kumpel – Kim Hyun Joong (Boys over Flowers)]
[kto powiedział, że tylko faceci mogą nosić na plecach swoje kobiety? Yoon Eun Hye radzi sobie nie gorzej z noszeniem zapijaczonych worów (Gong Yoo) w Coffee Prince]
[no i wszystko jest, jak być powinno. Ta sama para, ten sam serial]
- Nagości (w zakresie większym, niż kawałek pleców/torsu, ewentualnie kobiecego brzucha)
- Seksu (czasem pojawiają się zawoalowane aluzje, ale w większości temat po prostu nie istnieje)
- Rozbudowanych scen przemocy. W dramach sensacyjnych, rzecz jasna, leją się po pyskach i strzelają do siebie jak do kaczek, ale daleko tym scenom do (hiper)naturalizmu i brutalności amerykańskich produkcji.
- Poważnego potraktowania tematu homoseksualizmu. Tu i tam pojawiają się aluzje, błędne interpretacje fatów, ale nigdy główny bohater nie był gejem czy lesbijką.
- Co z tego, że w Seulu mieszka ponad 10 milionów osób? Wszyscy przecież wiedzą, że to tak naprawdę trochę większa wioska. Zgubiłeś kogoś? Po prostu wsiądź za kółko i zrób kilka rundek po okolicy. Poszukiwana przez ciebie osoba na pewno siedzi gdzieś nieopodal, zajadając ramen instant przed którymś z osiedlowych sklepów. W związku z tym, nie ma się co łudzić, że uda nam się ukryć romans na boku. Choćby nawet ktoś przytulił cię w afekcie w odludnej, ciemnej uliczce na obrzeżach miasta, akurat twój chłopak będzie przechadzał się tamtędy, w poszukiwaniu zaginionego ogryzka sprzed pięciu lat. Albo coś koło tego.
- Kto by tam pukał, czy używał takich reliktów przeszłości, jak dzwonek do drzwi? I co z tego, że to mieszkanie gościa, którego szczerze niecierpisz i słusznie przypuszczasz, że ma ochotę na twoją dziewczynę. Skoro się do niego wybierasz, masz pełne prawo wparadować w buciorach prosto do jego sypialni. Tylko po to, by zastać tam twoją dziewczynę w jego objęciach (po tym, jak któreś z przyłapanych na gorącym uczynku, potknęło się/zachwiało/nagle zasłabło i niechcący przewróciło na drugiego). I oczywiście wybiegniesz stamtąd, nie chcąc nawet słuchać niczyich wyjaśnień. I masz pretensje do całego świata.
- Każdy deszcz jest śmiercionośny. Jeśli złapała cię ulewa, a ty nie masz parasola – już po tobie. Możesz być pewien, że nie doczekasz wieczora, a będziesz mdlał z wycieńczenia chorobą.
- Nieważne, jak bardzo wypiękniony, niecierpiący wymiętych ciuchów i wypachniony jest główny bohater. Jak trzeba, przywali rywalowi/złoczyńcy w zęby jak szef gangu z dwudziestoletnim stażem (bywają pocieszne wyjątki, kiedy panowie nie do końca wiedzą, jak się używa pięści – starcie kogucików w Protect the Boss warto zobaczyć! :D)
hmmm
za wiele ich nie obejrzałam a już na pewno nie w całości ale fakt faktem że kojarzę motywy przewodnie 😀
swoja drogą bardzo fajne podsumowanie!
PolubieniePolubienie
widzisz, ile jeszcze przed Tobą? 😀 Kiedyś nastąpi ten moment, że będziesz mogła oglądać sobie kompulsywnie dramy. Cierpliwości!
Mówiłam, że pewne rzeczy da się zaobserwować już po obejrzeniu kilku tytułów. Czasem mam wrażenie, że mogłabym bez problemu zostać scenarzystką i wykreować nowy hit! 😀 Tylko ten mój koreański… -_-`
PolubieniePolubienie
to zacznij się uczyć!
co Ci stoi na drodze
masz tyle koleżanek, że na pewno Ci pomogą
PolubieniePolubienie
muszę to przemyśleć
zwłaszcza w kontekście naszych planów z robieniem za europejską księżniczkę i dostawaniem się za kulisy. Fajnie by było przy okazji z którymś skośnookim panem pogadać, a nie się tylko gapić cielęcem wzrokiem ;p
PolubieniePolubienie
Zgadzam się z Tobą w 95%. Przez przypadek znalazłam Twój artykuł i nie mogę się powstrzymać od skomentowania:) Zaczęłam oglądać dramy już ze 3 lata temu więc ponad 100 pozycji mam na swoim koncie, dlatego chciałam Ci polecić dramę, która łamie wszelkie stereotypy koreańskie jeśli chodzi o tematy seksualne czyli I need romance i film Antique Bakery, który w otwarty sposób mówi o homoseksualiźmie.
AAA i niestety mam dla Ciebie złe wieści,jak już raz się wciągniesz w dramy to trudno potem przestać je oglądać:)
Pozdrawiam….Ana
PolubieniePolubienie
Antique Bakery już widziałam – rewelacyjny! ;D
i po takiej rekomendacji nie pozostaje mi nic innego, jak obejrzeć I need romance. zwłaszcza, że i obsada całkiem miła dla oka 😀
i też się niestety tego obawiam, że jestem już stracona dla społeczeństwa z tymi azjatyckimi produkcjami -_-`
ilość tytułów, jakie obejrzałaś, jest imponująca! @_@
PolubieniePolubienie
co do opisanych, niezwykle irytujących wall-kiss'ów, wydaje się że są jeszcze gorsze ich warianty, w których to partner się stara i macha usteczkami, a partnerka, niczym zaklęta stoi i …nic…..zawsze wówczas na myśl przychodzi mi niezbyt romantyczny obraz kozy liżącej słup soli…no ale zawsze jest to jakaś akcja…;) (dla pocieszenia warto wtedy przypomnieć sobie nieliczne dramy, gdzie obie strony wykazały się aktywnością wywołując u mnie burzę oklasków i przewijania sceny, aby stwierdzić czy przypadkiem nie miałam omamów—> patrz np. Baby faced beauty…Daniel Choi w ogóle zawsze ma o dziwo dobre sceny pocałunków)
do stałych motywów dodałabym jeszcze:
5 minutowe ustępy z rozdzierającym serce muzycznym tłem, w których dwoje bohaterów cierpi/myśli intensywnie wpatrując się w dal/niebo/”Han River” (zawsze pod tym samym mostem) , opcjonalnie przechadzając się ulicami… mijając się w samochodach czy innych środkach komunikacji….
a no i oprócz wall-kiss'ów coś jeszcze bardziej dla mnie niezrozumiałego – „mannequin hug” – czyli partner znienacka, w porywie emocji postanawia wziąć w objęcia zaskoczoną lub zapłakaną niewiastę….a ona wówczas zapomina ze bozia dała rączki i można ukochanego odścisnać….cóż efekt przynajmniej …..średni?
______________________
P.S. w Lidzie gdy piszesz o motywie sokoła w nowelach można odnieść wrażenie, że w każdej pojawiają się latające hej hej sokoły…a wszak chodzi o konstrukcję fabuły na wzór tej w noweli pt. Sokół….
(ale to offtopic czy też zboczenie polonistyczne, które prosze mi wybaczyć….wszak zamiast pisać magisterkę siedzę tu)
generalnie podpisuje się obiema rączkami pod tym wpisem jak i większością na tym blogu, który mi przypomina że nie jestem jedynem azjatyckim maniakiem..;))
PolubieniePolubienie
doskonale poradziłabyś sobie z nakręceniem dramy 🙂
PolubieniePolubienie
haha! Jakby mi tylko ktoś taką możliwość dał… Nie miałabym już na co w życiu narzekać! 😀
PolubieniePolubienie
Najlepsze jest to, że wszyscy mają numery telefonów innych bohaterow xD Nawet dwie laski, które wpadają na siebie przypadkiem i są śmiertelnymi wrogami mają swoje numery w kontaktach :DD
PolubieniePolubienie
Jest jeszcze jedna nieco irytująca scena, która pojawiła się tu i ówdzie… Np. Gdy ta zła i podstępna spotyka się z aegyo-kopciuszkiem np. w kawiarni na kawie, soku czy czymś tam innym, tylko po to, żeby powiedzieć jej coś niezbyt istotnego, co mogłoby być normalnie powiedziane sms'em lub phone'm lub właściwie nic jej nie powiedzieć. Zresztą dotyczy to nie tylko tej złej i dobrej, ale także innych bohaterów.
W niektórych dramach fantastycznie wykreowana jest rodzinka głównego bohatera! Uwielbiam takie pokręcone familie, zwłaszcza w „Smile you” czy jakoś tak. OMG oni byli tak uroczy i mieli tak cudownie wykreowane charaktery, że zapomniałam o istnieniu głównej du*y i du*a!
PolubieniePolubienie
http://seoulbeats.com/2012/12/the-recipe-to-a-perfect-k-drama/ OMO wpis z 9 grudnia;) widać temat wciąż na czasie ;DD tak w ogóle świetny blog, pozdrawiam;)) miminnie
PolubieniePolubienie
Szukałam sobie przepisu na ramen, a trafiłam tutaj…haha. Nie żałuję, bo świetnie się bawiłam czytając Twój artykuł.
Pozdrawiam Cię i pewnie jeszcze tu zajżę.
Ela
PolubieniePolubienie
a mnie pozostaje się tylko cieszyć z takich przypadków
dzięki, wujku google ;D
pozdrawiam i zapraszam jak najczęściej ^^
PolubieniePolubienie
Czy tylko mi się wydaje, czy w dramie Muscle Girl to Ji Ho tak trochę pełni rolę „aegyo kopciuszka”? 😀
PolubieniePolubienie
Na twoj blog trafilam przypdkiem i calkowicie zgadzam sie z ta recepta na tradycyjna kdrame. Do scen ktorych nie moze zabraknac dodalabym jeszcze tradycyjne opadnia/usypiania partnera/partnerki na ramieniu swej ukochanej/ukochanego.
Pozdrawiam i objecuje ze bede czesciej wpadac ^^
PolubieniePolubienie
Jestem zdeklarowaną fanką k-dram ale czasami oglądając jedną za drugą odnoszę wrażenie , że producentom brakuje pomysłów na dekoracje i scenografię .Zdarza mi się bowiem nader często widzieć na ekranie te same wnętrza lub miejsca wydarzeń i to nie tylko w dramach historycznych, gdzie sytuacja determinowana jest ograniczoną liczbą obiektów nadających się do wykorzystania, lecz także tych dziejących się współcześnie. Można by pomyśleć , że Seul to 10 ulic na krzyż i mają tylko jeden cmentarz , że o saunie już nie wspomnę.;)
PolubieniePolubienie
PS. A tak nawiasem mówiąc świetny blog …kiedy wydanie książkowe ? Pozdrawiam.
PolubieniePolubienie
„Queen In Hyun's Man” ma świetne pocałunki i ogólnie mamy chemię między głównymi bohaterami. Jedna z moich ulubionych dram, polecam^^
PolubieniePolubienie
Zapraszam do mnie:
http://a-little-crazy-and-normality.blogspot.com/
(recenzje dram, filmów i książek)
PolubieniePolubienie
Warto jeszcze wspomnieć, że jak nie chcą odebrać od kogoś telefonu do po prostu wyjmują baterię, bo po co go wyłączyć?! Czyli jak ktoś ma iPhona to zwalił sprawę xD
PolubieniePolubienie
Chcesz zarobić pieniądze bez wychodzenia z domu? To mam coś dla
Ciebie!!
http://www.ermail.pl/klik/UHJUYGQH
ERmail jest rewolucyjną bezpłatną usługą, która umożliwi Ci
zarabianie pieniędzy na tym, co do tej pory robiłeś za darmo – na
czytaniu reklam.
Ta usługa jest całkowicie bezpłatna i do niczego nie zobowiązuje,
zależy tylko od ciebie ile chcesz zarobić. Oczywiście milionów nie
zarobisz, ale na wczasy lub luksusowy prezent za kilkaset
złotych.
PolubieniePolubienie
Obejrzałem dopiero 4 dramy, ale już moge potwierdzić. !00% prawdy i jeszcze przedowcipnie opisane.
I jak zauważył ktoś z komentatorów, sceny nad Han tez są niemalże obowiązkowe.
PolubieniePolubienie
,Jewszcze jedno umknęło. Absolutnie niezbędne jest porzucenie 'Kopciuszka' przez 'lodowego księcia'. Oczywiście dla jej dobra/bezpieczeństwa. Musi się to odbyć poprzez okrutne stwierdzenie, że jej nigdy nie kochał (w koreańskiej lingwistycznie ciekawej wersji 'lite' czyli nie lubił), a jedynie się nią bawił. Mimo tego, Kopciuszek nadal lubi/kocha a Bohater, ponieważ bez aegyo żyć nie może po 1-2 odcinkach poprzez „delikatne” i wymowne złapanie za nadgarstek. okazuje swoje uczucie.
[Na podstawie Siti Hyunteo, Personal Taste, My girlfriend Gumiho, Spadkobiercy].
PolubieniePolubienie
Rany, myślałam że to tylko ja tak mam z dramami :3 nigdy więcej już się nie będę czuła samotna oglądając dramy do 5 nad razem musząc o 6 wstać!
Tak jak wielu z ludzi którzy komentują (z tego co wyczytałam) trafiłam tu (kilka dni temu) przypadkiem. Myślę, że zostanę na dłużej 😀
Czytając ten artykuł nieźle się uśmiałam, a oglądając sceny pocałunków- typu „wall-kiss”- zawsze mam ochotę walnąć głową o ścianę z tej ich nieporadności…
PS Lee Min Hoo(owi??) zdarza mu się całować też trochę „bardziej normalnie (naturalnie)” z aktorkami nie będę przytaczać dram, bo już nie pamiętam ale tak… było coś takiego.
PolubieniePolubienie
Dodałabym jeszcze upijanie się głównych bohaterek w przydrożnych knajpach..zawsze znajdzie się jakiś znajomy bohaterki, który odwiezie ją bezpiecznie do domu.
PolubieniePolubienie
No i jak ja to nazywam „syndrom żurawia i czapli”, jak z bajki Brzechwy. On chce to ona nie, a jak ona zechce z nim być to on się obraża i nie chce. I tak 4 odcinki przed końcem dramy im odbija. 😛 No i obowiązkowe miejsca akcji to kawiarnia/ przyjęcie i szpital, czasami posterunek.
PolubieniePolubienie
Hahaha, zgadzam się ze wszystkim w 100%. Świetnie piszesz 🙂
A pani Wang Ji Hye znów ostatnio zagrała tą trzecią w Hotel King.
Jeszcze też zauważyłam, że we wszystkich k-dramach które dotąd obejrzałam, a było ich już na pewno więcej niż 10, zawsze ktoś trafia do szpitala 🙂
PolubieniePolubienie
A właśnie w City Hunterze była nieziemska scena pocałunku. Nie dość że na dachu, to jeszce Minho się nie powstrzymywał i wyszedł z tego bardzo namiętny całus ;D Tylko dlaczego te wszystkie dziewczyny wyglądają podczas całej sceny jakby je to bolało….
PolubieniePolubienie
Haha,na Lee Min Ho zawsze można liczyć jeśli chodzi o pocałunki ;D (No może z wyjątkiem Boys over Flowers xD No ale się chłopak wprawił ;D )
Najgorsza dla mnie scena pocałunku to w dramie Emergency Couple- widać że zaraz dojdzie do pocałunku między 'tym trzecim' a główną bohaterką (co przecież nie może zaistnieć!) zbliżają się do siebie przez bite 60 sekund z prędkością ślimaka podczas gdy widzowi skacze ciśnienie i już prawie wyrzuca komputer przez okno na tak haniebną scenę, po czym… okazuje się że 'ten trzeci' tylko sobie to wyobrażał…!
Tak więc dodaję kolejny składnik przepisu- wyobrażenia głównych bohaterów, zupełnie odmienne od następującej po nich rzeczywistości ;D
PolubieniePolubienie
Najlepsze podsumowanie dram, jakie czytałam.
Podbijam temat:
1. Jeśli dziewczyna jest oszałamiająco piękna, wykształcona i bogata, to na bank jest suczą i zostanie na lodzie. Jeśli jest biedna, źle ubrana i niedouczona, z pewnością w końcowych odc pokocha pięknego, bogatego buca, który z poczatku sobie nie uświadamiał, co w niej widzi, ale w połowie dramy odkrył jej odważne i dobre serce 🙂
2. Bogaty buc mieszka albo na pięterku u rodziców, albo w niemożliwie przestylizowanym domu (ale i tak jest na bieżąco kontrolowany przez nadopiekuńczą mamusię!). Za to uboga dziewczyna najczęściej mieszka sama lub z przyjaciółką.
3. Im bogatszy jest główny buc, tym więcej ma czasu na uganianie się za główną bohaterką. Zwłaszcza po nocach, kiedy dzieje się główna akcja. Jakoś nikt nie jest zmęczony po pracy, nikt nie musi wstawać o świcie…
4. Koreańczycy w wolnym czasie przesiadują na zewnątrz, nawet w zimowe noce, wpatrując się w gwiazdy. Ewentualanie przesiadują w salonie i toczą dyskusje..Im większe problemy życiowe, tym więcej czasu spędzają pod gwiazdami… W większości salonów nie ma telewizora, a jeśli jest to tylko po to, aby go włączyć na czas aktualnie podawanej informacji o wypadku, w którym bierze udział ktoś ważny dla głównego bohatera (albo skorumpowany polityk podaje się do dymisji) Czy ktoś w tym kraju ogląda dramy?
5. W szpitalach obok łóżka zawsze ustawiany jest nawilżacz powietrza. On potrafi cudownie uzdrowić śmiertenie chora osobę do tego stopnia, że ta po kilku dniach leżenia w śpiączce wyrywa sobie z żyły wenflon i pędzi biegiem do swoich obowiązków.
^. Reanimacja osób poszkodowanych lub nieprzytomnych odbywa się za pomocą potrząsania ich zakrwawionym ciałem i wrzeszczenia do ucha : ŻYJESZ? WSTAWAJ! POWIEDZ COŚ DO MNIE! WSTAWAJ!!!! Natomiast z gorączką należy natychmiast udac się do najbliższego szpitala! Mała ranka na palcu lub czole musi być opatrzona przez drugą osobę, bo skaleczony nie jest w stanie sam sobie nakleić plastra…
PolubieniePolubienie
Ha, ha, ha… Punkt 5. najlepszy. Reszta też trafiona w 100%
PolubieniePolubienie
Znakomity wpis! 🙂
Jednym zdaniem: Naiwność, delikatność i uczuciowość Polkom się podoba. 😉
PolubieniePolubienie
Jest jeszcze jedna powtarzająca się ciagle scena i to nie tylko w dramach ale i teledyskach – kobietę zaraz potrąci samochód a mężczyzna w ostatniej chwili odciągając ja, ratuje jej życie i KONIECZ NIE sposób tego odciągnięcia powoduje ze on i ona kończą w swoich objęciach. W ogóle bardzo często pojawia sie sam motyw nagłego przytulenia jednego z bohaterów przed innego. Ale ogólnie, ZAWSZE mężczyzna jest tym rycerzem który ratuje dziewczynę (a to łapie ja spadająca z drabiny, czy zaslania przed lecąca piłką na lekcji w-fu – „Monstar”, a to niesie na rękach do szpitala – „Secret Garden”, a to ratuje przed pozaziemskimi istotami – Master's Sun”.
PolubieniePolubienie
Uwielbiam ten wpis ! Trafny i znakomity 🙂
PolubieniePolubienie
dzięki! ^^ ❤
PolubieniePolubienie
Znakomity wpis, świetne komentarze! Cieszę się, że nie tylko ja oglądam czasami całą noc dramę. Już myślałam, że ze mną jest coś nie tak. Świetny blog, zostaję na dłużej.
PolubieniePolubienie
Rewelacyjny tekst, uśmiałam się. Świat dram pochłonął mnie trzy miesiące temu i mam wrażenie, że już nigdy się nie wyśpię >)
PolubieniePolubienie