Czyli o tym, jak prezentowani są przedstawiciele kultury zachodu w koreańskich mediach.
Oprócz szaleństwa w oczach Junsu i jego zmieniających się jak w kalejdoskopie wcieleń, jest jeszcze coś, czego nie można przeoczyć. Główny wykonawca to jedyny Azjata, jakiego możemy zobaczyć przez 4 minuty 34 sekundy trwania piosenki. I tak, singiel adresowany jest głównie na rynek koreański.
- ubrane są bardziej niż skromnie (i mam tu na myśli skromność ilości użytego materiału na ich stroje, a nie skromność jako taką!),
- wiją się wokół głównego wykonawcy,
- wiją się wokół pobocznych wykonawców,
- wiją się między sobą.
Z resztą k-popowe klipy to nie jedyne miejsce, gdzie pojawiają się przedstawiciele naszej, kaukaskiej rasy. Koreańskie reklamy i zdjęcia w magazynach dla kobiet są wręcz zasypane białymi modelkami. Ktoś pokusił się o zestawienie w 2005 roku, z którego wynika, że aż w 30% koreańskich reklam pojawiły się białe panie, podczas gdy w USA odsetek Azjatek w ichniejszych reklamach to ledwo 1,9%. Inni naukowcy przejrzeli magazyny dla kobiet z lat 2002-2003 i okazało się, że stosunek białych modelek do Azjatek wyniósł odpowiednio 57% do 43%! Pewnie nie będzie wielkim zaskoczeniem, jeśli napiszę, że w Stanach niezachwiany monopol posiadają blade twarze, rozmaślając konkurencję wynikiem 84,9%. Istnieją też koreańskie domy mody, które swoje stroje prezentują tylko i wyłącznie na białych modelkach (np. Beanpolei Hazzys).
Na taki stan rzeczy składa się wiele czynników, ale po części sami jesteśmy sobie winni (my – jako rasa), bo amerykańskie i europejskie filmy i seriale dobitnie przekonują, że jesteśmy owładniętymi żądzami istotami, które nie potrafią utrzymać rąk przy sobie. Faktem jednak jest, że mamy zazwyczaj mniejsze opory, przed prezentowaniem swoich wdzięków światu i wyginaniem się w odważnych pozach na zdjęciach (przynajmniej białe modelki nie mają). Warto wiedzieć, że do roku 1994 w Korei obowiązywał zapis prawny, który w znacznym stopniu ograniczał możliwość zatrudniania zagranicznych modelek w rodzimych reklamach. Jako, że sprawy okołoseksualne były (i właściwie nadal są) tematem tabu, w owych czasach znalezienie modelki, która zgodziłaby się reklamować bieliznę, było zadaniem iście karkołomnym. No, ale petunia non olet i te sprawy… Znalazła się i rada! Przez długi czas zachwalaniem bielizny zajmowały się gwiazdy porno, tworząc ciemną aurę wokół tej gałęzi modelingu. Jeśli jakaś koreańska gwiazda zdecydowała się wziąć udział w bieliźnianej sesji, nie przyzwała się do tego głośno i pozowała w ten sposób, by nie można jej było na zdjęciach rozpoznać. Gdy zniesiono zakaz o zatrudnianiu obcokrajowców, miejsce gwiazdek porno zajęły bladolice piękności, podsycając dodatkowo utarte przekonania o naszej rozbuchanej seksualności.
Obecnie koreańskie gwiazdy próbują walczyć ze stygmą bieliźnianych zdjęć, jak na przykład Yoon Eun Hye w głośnej sesji dla magazynu Dazed and Confused.
Jej wysiłki to jednak wciąż kropla w morzu białości. Sami Koreańczycy zaś, wybór białych modelek, bardzo często tłumaczą w pozbawiony seksistowskich podtekstów sposób. Zdaniem speców od marketingu rasa kaukaska „po prostu wygląda lepiej bez ubrań” (nie wymyślam tego, tłumaczę ino za The Grand Narrative!), w przeciwieństwie do Koreańczyków, którzy mają kompleks krótkich nóg i twierdzą, że wyglądają one jak „rzodkiewy”. Mężczyźni z kolei są bardziej męscy i wyglądają bardziej naturalnie bez podkoszulków. Hmmm…
Wracając zaś do punktu wyjścia, czyli do k-popowych teledysków, nie powinno już zatem dziwić, że gwiazdy tak kochają znajdować się w centrum wijących się białolicych panienek. O ironio, śmiem też przypuszczać, że zmasowana ilość białych twarzy w ich klipach, to ukłon w naszą, zachodnią, stronę. Big Bang, który musi mieć świadomość swojego międzynarodowego statusu, nie bez przyczyny w co drugi klip (a ostatnio to w każdy) pakuje jakichś białych ludzi. Wydaje mi się, że w ten sposób chłopcy chcą pokazać nam, że potrafią się odnaleźć w towarzystwie ludzi z innych kontynentów, że też podobają im się białe kobiety, no i że generalnie są tacy wyluzowani i cool. A to, że się mimochodem przyłączają do ugruntowywania stereotypów… Myślę, że oni nawet nie zauważają, że w sposobie pokazywania białych ludzi jest coś niepokojącego i niewłaściwego. Dla nich na pewno sam fakt występowania w tym samym klipie z przedstawicielami innych nacji jest swoistą nobilitacją, wyrazem tego, jak są otwarci i wspaniali.
A niestety są ciemne strony takiego przedstawiania białych kobiet w mediach. Wiele dziewcząt, które na dłużej zatrzymały się w Korei, przyznaje, że stało się ofiarami werbalnych lub fizycznych napaści i molestowania, tylko dlatego, że były białe. Bo skoro białe, to na pewno łatwe i nie będzie im przeszkadzać, jeśli się je dotknie to tu, to tam. Wszechobecny ścisk i zmowa milczenia obserwatorów zdarzenia ułatwiają zadanie różnorodnym zwyrodnialcom i tak naprawdę kobieta niewiele może zrobić w takiej sytuacji. Dodatkowo w obiegowym slangu „Rosjanka” znaczy tyle co prostytutka, bo koreańskie domy publiczne pełne są siły roboczej z okolic Kaukazu. To wytworzyło u niektórych skrót myślowy biała=Rosjanka=prostytutka. Martina z eatyourkimchi.com doświadczyła podobnej „pomyłki” ze strony jakiegoś podstarzałego zboczeńca, który uparcie twierdził, że dziewczyna na pewno jest „Rosjanką”…
rzecz jasna, nie wymyśliłam sobie tego wszystkiego, tylko opierałam się na wiarygodnych, anglojęzycznych źródłach. Niestety, w związku z inteligentna inaczej polityką Google, nie mogę zamieścić linków, skąd dokładnie pochodzą przedstawione w artykule informacje. Zainteresowanych zgłębianiem wiedzy proszę o kontakt mailowy! waleriankaa@gmail.com
O, jestem pierwsza 😉 A nawiązując do postów na temat kultury i obyczajów – dzięki Tobie nauczyłam się wielu ciekawych rzeczy; udowadniasz, że pod maską pląsających w kolorowych teledyskach skośnookich piękności kryje się coś więcej; to skłania do refleksji nad ich kulturą, ale także i naszą. Uwielbiam Twojego bloga i z niecierpliwością czekam na kolejne posty ^^ Pozdrawiam (chiara288.blogspot.com)
PolubieniePolubienie
Może zacznę od pierwszego skojarzenia związanego z Yoon Eun Hye, która akurat teraz oglądam w zwiększonej dawce, czyli kolejna drama na tapecie. Chcialabym zwrócic uwagę że jest ona właśnie przedstawicielką takiej urody azjatyckiej która zbliża się rysami do tej naszej kaukaskiej. Nie uważam że jest jakąś mega pięknością ale te właśnie rysy wyróżniają ją jednakowóż z tłumu koreańskiego, plus oczywiście doskonała gra aktorska.
Już to pisałam ale się powtórzę. Jeśli my, atakowane biedne sierotki kulturą azjatycką szalejemy za skośnookimi, to jakim to sposobem te chłopaki mają się oprzeć tym produkcjom zachodnim ? Jest to zapewne niemożliwe.
Tylko po raz kolejny widzę tutaj ten kontrast, podoba im się to, jest dla nich to niezwykle podniecające, pokazywać się obściskiwać sie i tak dalej z zachodnią dziewczyną a z drugiej strony totalnie izolują się przed przybyszami z zewnątrz. To tak jak pisałaś, taka dziewczyna to zabawka i nie do końca jest traktowana poważnie. Bardziej jako ziszczenie marzeń po przejrzeniu setek zachodnich pornosów. No cóż taka prawda dziewczęta 😀
PolubieniePolubienie
No cóż: ludziom Wschodu ciężko zrozumieć Zachód i na odwrót. Zawsze wydawało mi się, że to raczej my uważamy Azję za bardziej „wyzwolony” kontynent. 🙂 A tu proszę. 🙂
PolubieniePolubienie
czytając takie uwagi zastanawiam się, dlaczego nie ochładza się moje zainteresowanie Koreą… wydaje mi się, że jestem tutaj trochę jak niewierny Tomasz, czyli całkowicie nie uwierzę, dopóki nie przekonam się na własne oczy albo może to zwyczajne chwytanie się nadziei, że skoro jednak dochodzi do zawarcia mieszanych małżeństw to nie może być tak zupełnie źle
PolubieniePolubienie
Azjaci mają słabość do białych – u niech furorę robią wybielacze do skóry i podwójna powieka gdy większość białych smaży się na naturalnym bądź sztucznym słońcu i robi maślane oczka do przystojnych Azjatów
PolubieniePolubienie
Wszyscy ( przynajmniej na początku ) myślimy stereotypami: tymi pozytywnymi i negatywnymi. Azjaci o nas, my o nich. Zanim zetknęłam się w pracy z Koreańczykami ( pobieżnie bo pobieżnie ) „mój” stereotypowy Azjata był krzyżówką japońskiego samuraja z chińskim tenisistą stołowym. Rzeczywistość zweryfikowała moje wyobrażenia : jedne na plus, inne na minus. Uwielbiam oglądać koreańskie i japońskie dramy, ale do kreowanego w nich wizerunku tamtejszych mężczyzn podchodzę z przymrużeniem oka. Ale fascynacji przystojnymi Azjatami absolutnie się nie dziwię – Koreańczycy są, moim zdaniem, mistrzami w tworzeniu swojego wizerunku – skoro nawet Japonki dały się na to nabrać, to tym bardziej Polki czy inne nacje, które nie mają z nimi prawie żadnego bezpośredniego kontaktu. Życzę wszystkim czytelniczkom, by mogły pozytywnie zweryfikować swoje skośnookie wyobrażenia.
PolubieniePolubienie
zgadzam się z tym, co napisała Monika, jeśli nie ma się osobistych doświadczeń, to trzeba sięgnąć do „mądrości ludu”, jakim są stereotypy. A to, że Azjaci unikają (zazwyczaj, chociaż darzają się wręcz przeciwne sytuacje) obcokrajowców, to nie tyle lęk przed nimi jako takimi, a raczej bariery językowe i ich strach przed ośmieszeniem się na tym tle. Myślę, że uczucie znane wszystkim, którzy nie czują się zbyt pewnie w danym języku a nagle przychodzi się w nim porozumiewać (nie daj Boże z nativem!)
Na szczęście jest całe mnóstwo światłych pań i panów, którzy nie dają się nabrać na kreowane w mediach wzorce! I tego się trzymajmy! 😀
PolubieniePolubienie
Myślę, że białe kobiety w teledyskach mają się kojarzyć z czymś egzotycznym i nie ma w tym za dużo podtekstu.
PolubieniePolubienie
A ja do końca chyba nie mogę się zgodzić z tą tezą. Problem tkwi chyba jeszcze głębiej. Bardzo możliwe że jest to przejaw zagrożenie przed obcym najazdem, utratą swojej tożsamości poprzez „mieszanie” się z obcokrajowcami. To samo zjawisko występuje w Korei i Japonii. Nawet dzieci obcokrajowców, żyjące i mieszkające od urodzenia w którymś z tych wymienionych krajów są uważane i traktowane jak obcy, choć czasami nawet nie porozumiewają się językiem swych przodków. I nie mam na myśli nie Azjatów, a np. osoby z innych krajów azjatyckich.
PolubieniePolubienie
nie będę się sprzeczać, bo nie mam osobistych doświadczeń, też mogę się opierać tylko na tym, co kto mądry powiedział na temat. Ja po prostu zazwyczaj staram się nie ulegać skrajnościom: ani nie idealizować, ani nie demonizować szczególnie. Wszystkich Azjatów, których ja poznałam (czy to u nas w Europie, czy w ich rodzimych krajach) nigdy nie traktowali mnie jak ufo, ani nie unikali jakoś szczególnie kontaktu. Wiadomo, że przyjazd na określony czas w celach turystyczno-kulturoznawczych to co innego, niż mieszkanie tam na stałe i pakowanie się w związki z lokalsami. Ile udało mi się wiedzy zebrać, w poście zawarłam, a jak wygląda rzeczywistość, się zobaczy 😀
PolubieniePolubienie
Myślę że Azjaci nikogo nie traktują jak Ufo 🙂 i na szczęście. W mojej wypowiedzi oczywiście nie chodziło o krótkie kontakty ale postawy w stosunku do ludzi którzy próbują żyć i się zasymilować z lokalną społecznością. Nie mam osobistych doświadczeń, więc to co przeczytam to subiektywne spojrzenie innych ludzi. Wspomniałam o tym bo zadziwiająco często ta kwestia się pojawia.
PolubieniePolubienie
Ku mojej głębokiej rozpaczy uświadomiłam sobie ostatnio że niestety żyć w Korei bym nie potrafiła.Kolektywne myślenie niestety nie wpasowuje się w mój charakter:) A i siły przebicia sie do tego kolektywu nie posiadam, jednak …pewną nagrodę pocieszenia znalazłam dla siebie:) Jeżeli Kwiatek zapragnie pławić się w naszym słoneczku to ja mu odstąpię kawałek ogródka, a co!! Tym sposobem nie bedę musiała obawiać sie wymownych spojrzeń sugerujących moja profesję, a oni otrą sie o inny achemat społeczeństw niż kolektyw , Obopólna satysfakcja gwarantowana 🙂
PolubieniePolubienie
pecunia non olet… 😉
PolubieniePolubienie
Nie znalazłam żadnego girls bandu ale w piosence Boa-Only One występują faceci, którzy nie są Azjatami.
PolubieniePolubienie
„Białe twarze” występują w teledysku „The DJ is mine” Wonder Girls. Nie jest pewnie zaskoczeniem fakt, iż singiel miał na celu promocje dziewczyn na rynku amerykańskim.
PolubieniePolubienie
Owszem,,europa to smrod pod wzgledem moralnosci.
PolubieniePolubienie